Bij BodyMind Therapie ga ik er van uit dat je geheugen en geschiedenis niet alleen tussen je oren zitten maar ook in iedere cel van je lichaam. Bij alle pijnlijke dingen die we meemaakten ( of dat nu trauma, verlies of stress, … was/is) zetten alle cellen zich schrap of verkrampen om met die pijn om te kunnen gaan. Dit zorgt voor nog meer spanning en als die spanning niet ontladen wordt, wordt ze vaak chronisch. Het lichaam verliest dan ook zijn zelf helend vermogen en we komen in een neerwaartse spiraal van negatieve overtuigingen en gevoelens terecht.
Daarom help ik mijn clienten om contact te gaan maken met die spanning en ze door aandacht, beweging, ademen en expressie te ontladen. In de individuele sessies komt daar ook nog werk met de fascia of bindweefsels die elke cel omhullen, bij. Als we kunnen zorgen voor meer doorstroming tussen onze weefsels en cellen, komt er meer ruimte in plaats van verkramping en kunnen we een opening uit die vicieuze cirkel creëren vanwaar meer energie en positievere gedachten je hele zijn kunnen binnenstromen.
We kunnen dan veel dingen die we weten in ons hoofd, ook gaan voelen in ons lichaam en dat lichaam draagt de mogelijkheid in zich om gevoelens van hulpeloosheid en verschrikking te verwerken zonder er verstrikt in te geraken of erdoor getraumatiseerd te worden. We danken dit aan ons reptielenbrein, dat ons verbindt met onze natuurlijke, dierlijke instincten. Een dier dat iets pijnlijks meemaakt, bevriest, vlucht of vecht en schudt dan de ervaring van zich af. Het blijft er niet in hangen. Het cognitieve deel van onze hersenen, enkel eigen aan de mens, houdt deze natuurlijke reacties vaak tegen. Als we lastige of verschrikkelijke gewaarwordingen of gevoelens ervaren, is onze neiging om er voor terug te deinzen of ze te ontlopen. We splitsen ons mentaal op en ‘dissociëren’ van onze gevoelens.
Fysiek verstijft ons lichaam en zetten we ons schrap. Onze geest gaat in de hoogste versnelling en probeert een verklaring te vinden voor deze buitenissige en ‘slechte’ gewaarwordingen. We richten ons dan vaak naar buiten om de onheilspellende bron in de buitenwereld te vinden. We geloven dat we voor altijd door deze gewaarwordingen zullen worden overspoeld als we onszelf toestaan ze te voelen. Helaas is het tegenovergestelde waar. Als we ons tegen deze onplezierige of pijnlijke gewaarwordingen verzetten of ervoor wegvluchten maken we de zaken alleen maar erger. Hoe meer we ze vermijden, hoe meer macht ze over ons gedrag en welzijn krijgen.
We moeten onze verdedigings-, vermijdings- en controlebolwerken dan nog meer versterken en zo wordt de vicieuze cirkel van trauma en stress gecreëerd. Gevoelens die geen aandacht hebben gekregen – in de vorm van onderdrukte fysieke gewaarwordingen – zorgen voor steeds meer spanning in onze spieren en een verder uitdijende schaduw over ons leven.
Als we kunnen leren om onze emoties, gedachten en overtuigingen te scheiden van de onderliggende gewaarwordingen, worden we vaak verrast door ons vermogen om moeilijke emoties als angst, woede en hulpeloosheid te toleren en te doorlopen. Als we dat gedaan hebben, zijn we er nog, we zijn er niet in verdronken. Gaan we kijken wat er onder die overweldigende emoties zit en maken we contact met de fysieke gewaarwordingen, dan vindt er iets diepgaands plaats in ons organisme – er komt een besef van flow, van ‘thuiskomen’.
Blijven we echter vastzitten in de spanningsenergie die ooit werd opgewekt om met pijn, gevaar of stress te kunnen omgaan dan zal onze geest ons blijven vertellen dat er iets is om bang voor te zijn, lang nadat het gevaar geweken is. We blijven dan proberen een oorzaak voor onze angst te vinden. Vaak bedenken we zelfs zelf een verklaring voor ons gevoel als we er geen vinden. We geven onze partner of onze kinderen de schuld, wijten het aan domme pech of richten onze boosheid naar onszelf.
Onze geest blijft in de hoogste versnelling en zoekt obsessief naar oorzaken in het verleden en is als de dood voor de toekomst. We blijven gespannen en alert, voelen angst, verschrikking en hulpeloosheid omdat ons lichaam alarmsignalen naar onze hersenen blijft sturen. Als beangstigende gewaarwordingen niet de tijd en aandacht krijgen die ze nodig hebben om door het lichaam te gaan en op te lossen of af te nemen, zal je angstaanvallen en andere negatieve emoties blijven ervaren. De spanningen in je lichaam zullen uiteindelijk je energievoorraad uitputten en leiden tot migraine, maag- en darmklachten, burn-out, chronische vermoeidheid, …
De weg uit de vicieuze cirkel ligt dus in het contact maken met je lichaam en je fysieke gewaarwordingen. Uiteraard dient dit geleidelijk aan te gebeuren en in een veilig en ondersteunend kader. Ik ben heel dankbaar dat ik dit al heel wat mensen heb kunnen bieden en hen heb kunnen helpen om de weg naar heling, transformatie, kracht en positiviteit opnieuw in te zetten .
Artikel geïnspireerd door Peter Levine: Trauma’s helen met je lichaam als gids
0 Reacties